poniedziałek, 23 czerwca 2014

Osaka - wielkie lądowanie..





Przyznam, że strasznie się bałam. Pisałam może już o tym? 
Bałam się tej podróży tak bardzo, że warto wspomnieć o tym raz jeszcze. Dopiero wtedy może zrozumiecie mój zachwyt gdy wreszcie dotarłam na miejsce. 
Dlaczego się bałam? Niektórzy ze śmiechem mówią, że to taka niegroźna histeria, a dla mnie ten wyjazd był pierwszy i jedyny w swoim rodzaju. Pojechałam sama, kompletnie bez planu (ojtam, jakiś plan w sumie był), posiadając bilet lotniczy, kolejowy i rezerwację w trzech hotelach. NIGDY i NIGDZIE nie wyjeżdżałam sama i właśnie TO, 
a nie cel podróży, było dla mnie największym przeżyciem. 
Bo przeżyłam ;) i to jak! A w podróży towarzyszył mi zakupiony na lotnisku, za skandaliczną cenę 11 zł< Haruki Murakami i oczywiście Gwen :)



Podróż przez Istambuł z 7dniogodzinną przesiadką w środku nocy (nuuuuuda i jeszcze większa nuuuuda, bo ileż można tak łazić po tym lotnisku, a już jak obwieścili opóźnienie samolotu to myślałam, że się popłaczę!).
Potem ok 12h lot via Kansai - Osaka.

Pierwsze zaskoczenie - nigdy tak dobrze nie spało mi się w samolocie ;)

Przyleciałam ciemną nocą i z duszą na ramieniu, bo wiedziałam, że jeszcze chwila i nie wyrobię się do hotelu i zamkną mi przed nosem.. A jeszcze jak tu się do hotelu dostać? nie mam mapy... generalnie jestem spory kawał drogi od miasta..
Kolejne miłe zaskoczenie - Japończycy mają tak głęboko wpojoną odpowiedzialność, że zawsze się znalazł ktoś miły, choćby nawet niemówiący po angielsku (70% sytuacji gdy się nieco zapodziałam), kto nie pozwolił mi się zgubić :)
Zawsze jakoś można się dogadać i efektem tego wielokrotnie byłam "brana za fraki" i odstawiana na miejsce przeznaczenia ;) I czym tu się stresować?
Zawsze serdecznie dziękowałam losowi i mojemu przewodnikowi z łapanki, że tak przemyślnie pojawił się na mojej drodze!

Osaka zawsze już będzie tym szczególnym miejscem. Moje pierwsze miasto w Japonii ;)
Pierwszy spacer, jeszcze nim dzieci ruszyły do szkoły (zakichany jetlag) odbyłam co chwila spotykając przemiłe starsze panie, które życzliwie kłaniały mi się na powitanie, a którym ja starałam się zawsze ładnie odkłonić okazując szacunek. Czułam się jakbym była pierwszym turystą w tym miejscu (co jest oczywistą nieprawdą). Ta niespodziewana życzliwość starszych dam wywoływała na mej twarzy niekończący się promienny uśmiech. Tak właśnie powitała mnie Japonia :)
Tak totalnie inne od Kyoto i Tokyo. Każde z nich miało swój jedyny i niepowtarzalny charakter, do każdego zawsze chętnie będę wracać, w myślach  i w przyszłości...

Ale dość paplania! Może chcecie zobaczyć kilka zdjęć?
By nieco urozmaicić oglądanie przy ważniejszych zabytkach (nie tylko w tym poście) podam linka,choćby do wikipedii. Może ktoś z Was będzie zainteresowany historią tych miejsc. Ja nie nadaję się na autora przewodnika ;) więc nie porywam się z motyką na słońce.
 
Osaka Castle - czyli pałac w Osace,
Jest przepiękny, choć pewnie nie najpiękniejszy w Japonii ;) ale mnie zachwycił.
Mieści się w kompleksie pałacowo ogrodowo świątynnym gdzie spędziłam caluśki pierwszy dzień.
W samym pałacu mieści się muzeum, a na najwyższy jego piętrze znajduje się taras widokowy,
skąd można podziwiać rozległe ogrody i piękną panoramę Osaki.














 


 
Po zwiedzeniu pałacu i pięknych ogrodów, po zachłyśnięciu się chwilą ciszy i niesamowitej atmosfery świątyń, pozwoliłam nogom by swobodnie poniosły mnie dalej i trafiłam na miejskie centrum ogrodnicze nieopodal :) 



  Następnie trafiłam do Muzeum Historii Osaki
gdzie na wielu piętrach mogłam podziwiać niesamowitą ekspozycję,  
w tym szalenie szczegółowo wykonane makiety miast i miasteczek z regionu.
Jeśli kiedyś traficie do Osaki - muzeum polecam! Dużym i małym!
 






 Osaka nocą wygląda bajecznie!








- koniec odcinka pierwszego -
gratuluję wytrwałości ;)
i dziękuję za uwagę!

dobranoc







11 komentarzy:

  1. Ja chcę do Japonii!!!!!! Cudowne zdjęcia i fantastyczne przeżycie!

    OdpowiedzUsuń
  2. ależ z ciebie odważna kobieta,Honore!!! :D zazdroszczę! po stokroć!!!

    OdpowiedzUsuń
  3. Piękna podróż :)
    Podziwiam odwagę!

    OdpowiedzUsuń
  4. Jestem w szoku, że pojechałaś sama.. Ja bym chyba umarła. A z drugiej podziwiam :) To musiała być podróż życia :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Czytam z wypiekami na twarzy :D pięknie i interesująco opisane, na dodatek okraszone pięknymi zdjęciami. Twój "dzienniczek" czytam z wypiekami na twarzy ... to nie tak jak bym tam była, ale sprawiłaś, że pomyślałam że ... może? kiedyś? przecież i Ty dałaś radę! ... warto się przełamywać i cieszę się, bo pokonałaś siebie :D wróciłaś silniejsza!! oczywiście czekam na dalsze relacje :D

    OdpowiedzUsuń
  6. Podziwiam Cię, że wybrałaś się sama! Dzięki za fotorelację z opisami (opisy są bardzo ważne). Miałaś wspaniałą kilkudniową przygodę :)

    OdpowiedzUsuń
  7. O kurcze,jak tam pieknie!!! Chociaz i tak wschod mnie nie pociaga to przyznac musze ze BARDZO mi sie podoba ta Japonia :)
    I jestem pod mega wrazeniem Twoich zdjec! Albo masz mega fantastyczny sprzet albo jestes mega zdolna,ja takich w zyciu nie zrobie!!!

    OdpowiedzUsuń
  8. Uwielbiam i czekam na jeszcze :)

    OdpowiedzUsuń
  9. podziwiam za taki wyjazd! piękne zdjęcia, na pewno będą cudną pamiątką :-)

    OdpowiedzUsuń
  10. Prześwietne! Ja chyba bym się sama nie wybrała, ale obiecałam pewnej osobie (obietnica na mały palec!), że z nią pojadę ^^

    OdpowiedzUsuń